Borxhi.

 

Po si je si t'kam me shnet?

Du me t'thanë m'duhen ca lek!

Po mi dhe punët mi n'dreç,

se fëmijën e kam keq.

Mos mor burr çfarë je t'u thanë?
Patjetër kam me ti dhanë,
vetëm prit t'arrij në bankë!
Kam pak rrugë mos ki merak!
A don kaq apo janë pak?

Mori lekët e i kullufiti,
harroi se jane krediti!?
Me ti kthy n'mendje si shkon,
t'bleu mendjen prapë t'kërkon.

Po i the mi k'the lekët,
vetëm n'pordhë i mbush brekët,
flet bërtet kapadai,
harron gjak e harron borxhli.

Kur të sheh t'u ec për udhe,
M'doli para thotë ky bir kurve!
Shumë e lehtë borgj për me dhënë,
Jep me dorë e kërko me këmbë,
prandaj ju që lexoni,
dorën kurrë mos e lëshoni,
thujuni të ndihmoftë Zoti,
shpresë tek ai e jo tek robi,
Askujt pra mos jepni lek,
edhe t'jenë duke vdek,
se të gjithë të shajnë nënën,
duhen lënë t'shkërpurdhin këmbën.
Latë atdhe, shtëpi e gjak,
rrugëve të t'botës e latë jetën,
e këta lloj se kanë hak,
të ju shajnë e tallin djersën.