Hoxhë Brunga (Sulejman Abas Brunga) nga Gurë-Lura ,imam i zoti,hedhësi i parë i gatërrit(sharrës së ujit) në Shqipëri!

Hoxhë Brunga (Sulejman Abas Brunga)!
Lindi në fshatin Gurë-Lurë të Rrethit të Dibrës në vitin 1885!
Studimet i mbaroi në Stamboll Turqisë për rreth 24 vjet!
20 Vjet studioi për mekanik dhe katër vite për Hoxhë!
Ai ishte një student mjaft i Zgjuar dhe mbaroi shkëlqyshëm me rezultate shumë të mira!
Kthehet në Atdhe në vitin 1925 ku filloi si imam i fshatit në Gurë-Lurë!
Ishte Hoxhë i zoti,mjaft i përgatitur por mbi të gjitha,ai ishte dhe një mekanik i zoti,
një inxhinier për kohën e atëhershme!
Hoxhë Brunga punoi pa u lodhur gjatë gjithë jetës së tij!
Ai merrte pjesë në çdo ndërtim që bëhej,ishte i respektuar,jo vetëm në
Dibër e Lurë por dhe më gjerë në Shqipëri!
Hoxhë Brunga nga Gurë-Lura e Dibrës është arkitekti,njeriu i parë në Shqipëri,
që ndërtoi e montoi Gatërrin(sharrën që punonte me ujë)për prodhimin
 e dërrasës nga lënda drusore!
Hoxha i nderuar diti ti rezistojë sistemit komunist diktatorial,
i cili nuk e lejonte predikimin e fesë në Shqipëri!
Vetëm e vetëm të mos ndiqej nga komunistët e mallkuar,punoi pa u lodhur edhe pse ishte i plakur,në shi ,borë e të ftohtë kudo që ndërtoheshin Gatërrat (sharrat)e ujit!
Doç Doçi nga Arrëni i Kukësit tregon një histori për Hoxhë Brungën se si i shpëtoi ndjekjes
nga komunistët edhe pse kishte shkuar të punojë prapë se linin te qetë!
Vijon rrëfimi i zotit Doç Doçi nga Arrëni i Kukësit ,të cilin e falënderoj përzemërsisht për këtë kujtesë të bukur për Gjyshin tim Hoxhë Brungën!
Hoxhë Brunga ishte një personalitet i rëndësishëm i jetës fetare dhe civile, jo vetëm për Lurën por edhe për krahinat tona.
 Hoxha ishte një intelektual i lindur e i ardhur nga shkolla fetare dhe ajo civile mekanike. Pas luftës së dytë botërore dhe sidomos pas vitit 1967-të ku feja mori goditjen përfundimtare nga sistemi komunist, Hoxhë Brunga ju dha edhe specialitetit të dytë të tijë, që kishte mbrojtur në Stamboll si mjeshtër i ndërtimit të gatërrve (sharrave)që punonin me ujë.
Hoxha ka ndërtuar shumë gatërra uji por ai ka ndërtuar(montuar)dhe gatërrin e Arrënit ne Kukës. Në përurimin e këtijë gatërri u bë një festë shumë e madhe në të gjithë Arrënin.
Për të inaguruar gatërrin kishte ardhur dhe Tahir Minxhozi ish sekretar i parë i rrethit Kukës, gjithashtu ai ishte dhe anëtarë i komitetit qëndror të PPSH-së.
Meqë Tahiri ishte nga Mati kishte dëgjuar dhe e njifte Hoxhën, dhe aktivitetitn e tijë.
 Folë o Hoxhë thotë Tahiri...po Hoxha nuk fliste...folë o Hoxhë thotë prapë Tahiri...po hoxha kishte vendosur të mos flasë.
(Hoxha mendonte shumë e shumë burra Me zë që ishin mashtruar apo prerë në besë nga klika komuniste.)
Si të fliste Hoxha ku pas sekretarit ishte mbushur plot e përplot me ish sigurimsa të shtetit,me spiunë,me keqbërës,që i kishin vënë syrin Hoxhës për një arrestim të mundshëm.)
Pas pak thërret përsëri Sekretari folë o Hoxhë se pa folë nuk shpëton dot sot...prandaj fol.
Hoxha duke parë këmbënguljen e sekretarit u zu ngushtë dhe tha ;
Po Tahir po flas.
Kurë mbarova shkollën preva një biletë për traget në Stamboll për Selanik të Greqisë  dhe po prisja në breg të detit që të vinte trageti.
Un kisha në dorë një valigje të mbyllur me çelës ku çelësin e mbaja në dorë të lidhur me një zinxhir,dhe rrija duke pritur tragetin i cili nuk dukej asgjëkundi në horizont...vazhdoja të ecja bregut të detit me valigjen në njërën dorë,dhe çelësin në dorën tjetër, duke e dredhur.
Gjatë dredhjes se zinxhirit me çelës në të....Zinxhiri këputet dhe çelësi fluturon e bie në thellsi të detit.
E pastaj cfarë u ba thotë Tahiri..?
Kurgja thotë Hoxha por valixhia ime ka ngelur e mbyllur atë ditë e sot në mungesë te çelësit. Tahiri ishte Matjan dhe i kuptonte alegoritë shumë mirë, tundi kokën dhe në heshtje kaloi në një bisedë tjetër.
Valixhia e Hoxhës kishte ngelur e mbyllur, se po të hapej kishte aq shumë matrial sa  Hoxha  do kalbej nëpër burgjet e sistemit të urryer komunist.